www.sax.fora.pl

adam_sax

Zacząłem przerabiać szkołę improwizacji na saksofon Krzysztofa Kralki. Ćwiczę improwizację do samych akordów septymowych - cała książka jest o akordach typu C7 itp. A teraz się zastanawiam jak improwizować do zespołu grającego utwór zawierający proste akordy np. C, G? Nuty czytam bezproblemowo, ale z harmonii jestem słaby i dlatego zacząłem się uczyć improwizacji głównie aby zagrać wstawki w utworach itp. Pomóżcie mi połączyć ten wątek, bo nie rozumiem.

Teddy

Zacznij od toniki na długim dźwięku

CHESTER

Jeśli się ma szkołę Kralki to chyba wszystko powinno tam być wyjaśnione? Nie mam tej szkoły więc nie wiem co to za syf. Chodzi Ci o kadencję II V I czy o wykorzystanie substytutów i kiedy można wykorzystać alterowana skalę czy też nie? Są różne szkoły ogrywania akordów ja akurat mam taką że zapominam jak się nazywam. Przede wszystkim musisz znać skalę na mur beton i każdy jej składnik. Skale eolskie i jońskie to prehistoria i się ich po prostu nie używa. System myślenia jest inny niż w klasyce - wymaga więcej pracy to tak jakby jazz był fizyką kwantową a klasyka jakimś przedmiotem humanistycznym nie ujmując klasyce bo tam też są sieczki i to takie że aż głowa boli tylko że w klasyce nie każdy jest kompozytorem i aranżerem a w jazzie musisz być jednym i drugim bo inaczej Twoje improwizacje będą do bani. Ściągnij sobie patenty itp. i się ich naucz pod warunkiem świadomości każdego z ich składników oraz jakimi skalami były one zagrane. Często używa się pentatoniki i skali bluesowej jeśli chodzi o rozrywkę więc to jest banał. Banał banałem ale ciekawe łączenie tych paru dźwięków to trzeba wyczuć. Jeśli chodzi o harmonię to pogadaj z Krisem.

rafalkobex

Skąd te patenty ściągnąć?

CHESTER

wpisz sobie jazz patterns and licks w googlach i wyskoczy Ci tego miliony. Ogólnie zasada jest taka że jeśli V7 rozwiązuje się o kwartę czystą w górę na dźwięk będący prymą kolejnego akordu w progresji to wtedy mówimy że V7 ma regularne rozwiązanie a co za tym idzie akord V7 (progresja II - V7 - I) możemy ograć następującymi skalami:
- Dimiminished Whole Tone Scale
- Diminished Scale
- Whole Tone Scale
- Lydian Dominant Scale
Wolę operować angielskimi nazwami bo dzięki temu znajdziesz wiele przykładów w necie. Jeśli natomiast V7 rozwiązuje się nieregularnie to wtedy nie można użyć alterowanych skal które wymieniłem powyżej a także niezalecane jest jakiekolwiek alterowanie chociażby jednego ze składników skali. Przykład - jeśli zmienić jeden składnik skali na przykład 4 zrobisz na #4 to wyjdzie Ci wtedy Lydian Dominant Scale itd. Takich zasad jest bardzo wiele bo nie wspominałem o wtrąceniach dźwięków z poza skali które są nazywane również chromatic scale notes - przy tych składnikach należy zwrócić uwagę że każdy składnik wtrącony do skali na przykład durowej rozwiązuje się w różnym kierunku i jeśli pomylisz kierunki to będzie słychać że zagrałeś zły dźwięk dlatego uczulam na kierunek rozwiązywania się dźwięków wtrąconych spoza skali głównej.

Teddy

CHESTER,
Improwizować można na jednym funcie, wiec się nie rozpędzaj z progresja, pls. Złap baze. To o co chodzi, a nie to co tam wiesz.

A jak określasz negatywnym określeniem typu syf publikacje, której nie widziałeś na oczy, to przyjmij, ze w ocenie innych, to nie ta publikacja, tylko twoja wypowiedz o niej jest bezwartościowa.

goral09

No to teraz CHESTER pojechałeś. Dla mnie to brzmi jak szyfr Smile

Swoją drogą, czy uważacie za niemożliwe improwizację na podstawiego samego 'feelingu'/doświadczenia ?

Teddy

Bo to bełkot.

Teddy

Adam_sax
Jak wrócę do PL odświeże sobie szkole Krzysztofa Kralki i napisze, jak ja rozgrywać.
Na dziś proponuje Ci zabawę z bluesem Antoszy Haimowicza:
[link widoczny dla zalogowanych]
To dobry start by zacząć improwizować.

CHESTER

Teddy

Się Panie zagubiłeś.
Improwizacja to nie skale, harmonię, rozwiązywanie zależnosci...
Za dużo czytasz i za mało grasz.
Improwizacja to wtopienie się w charakter utworu i własny przekaz.
Ten przekaz można oddać jednym dźwiękiem.
Wystarczy poczuć.
A oddawanie się wlasnemu cierpieniu i tym podobnym tematom to tylko żółć i syf, o którym piszesz. I kompleksy brata, ...który... No właśnie co?
Weź się w garść i zrób coś z Twoja żółcią.
Bo mnie się, proszę pana CHESTER, chce się tym Pańskim żygać.
Bo może q***a za mało Ci w d**e dało i mietki jesteś jak ***.

Teddy

Napisane...
Ktokolwiek zechciałby sprawdzić...
Z portugalskiej Fatimy...

CHESTER

Żubr

Teddy

Przyjęło się, że biegłe opanowanie skal i pasaży na różnorakich "patentach" jest podstawą w improwizacji.

Po części publikacja Krzysztofa Kralki "Szkoła Improwizacji na Saksofon" jest próbą uatrakcyjnienia tych w sumie dość nudnych ćwiczeń.
Ćwiczenia zaczynają się od strony 25 - skala durowa, ćwiczona na dźwiękach w kolejności koła kwintowego, na sposoby opisane na stronie 14 z artykulacja proponowaną na stronie 19. W czterech różnych tempach - ikonka metronomu do wyboru, lub ze swingującym perkusistą tu do wyboru ma pałki lub szczotki.
I tak po kolei trzy podstawowe skale wyróżnione przez autora: dur, mol dorycki od strony 40 i skala miksolidyjska gdzieś tam dalej.
I to trzeba wtłuc w głowę i w palce. Bo "Żeby poprawnie improwizować należy natychmiast i bez zastanowienia... Zautomatyzowania procesu nakładania skali na akord...". I wiele innych argumentów

Od strony 59 zaczyna się wprowadzenie harmonii, progresji i analizy kilku utworów, tak by próbować w nich zaimprowizować. Bo "improwizacja polega na przekształceniu tematu utworu w oparciu o jego konstrukcję formalną i szkielet harmoniczny"..
I jak ktoś tu dobrnie - z zagraniem czegoś dopasowanego do Satin Doll powinien sobie poradzić.
Pojawia się progresja, również 251, pojęcie dominanty, kolejne skale, w tym alterowane, najczęstsze akordy. Trochę więcej o bluesie - i tu zaczynają się pierwsze wskazówki jak improwizować i tu pojawia się czas by improwizować. Właśnie do bluesa, bo w nim (to moje zdanie) najłatwiej złapać stan ducha potrzebny w improwizacji.

I dalej szereg cennych podpowiedzi jak improwizować w dużym składzie, a jak w małym, jak na chałturach, jak w różnych stylach muzycznych, i te pe, i te de.

I strony 184 i 185, która obalają to wszystko Smile

Całość 188 stron wiedzy muzycznej w pigułce. Wiele uproszczeń, by ta wiedza dała się w takim skrócie zamknąć, uproszczeń, o których autor świadomie używa i o nich informuje.

Dość dobrze znam tą pozycję, ale jak czytam pytanie adam_sax i jego sformułowania typu cała książka jest o akordach typu C7 to jedyna odpowiedź jest taka, by adam_sax przeleciał przez dur i moll w sposób, jaki proponuje Kralka, a nim to nastąpi przeczytał coś o ciągu tercjowym by zrozumieć co ta siódemka przy C znaczy.