www.sax.fora.pl

Teddy

Jest trochę. Przykładowo:
Jarosłąw Ignaszak - "Podstawy improwizacji - skale" jako elementarz.
I Pierwszy zeszyt Aebersolda.

goral09

A "Studium Jazzowe na saksofon" - T.Hejda?

Teddy

Raczej nie.
To fajny zbiorek nut.
Wartości pedagogiczne jakie wprowadza to swing i synkopa.
Są 4 miejsca po dwie pięciolinie z zapisem akordów, bez wytłumaczenia.
Pod taktami pojawiają się literowe opisy akordów, a czasem nawet małymi nutkami wyrysowany akord.
Nie znajdziesz nic o harmonii, progresji akordów, graniu solo.
To standardowe podejście polskich pedagogów ukierunkowane na posłuszne odtworzenie. Nic w kierunku budowania samodzielności, czy jakiejkolwiek pomocy w niezależnym myśleniu. Zresztą i w podręcznikach szkolnych brak jest jakiejkolwiek pozycji opisującej harmonię. A przecież jest to przedmiot szkolny.
Wojciech Kazimierz Olszewski wydał ostatnio w krakowskim PWM kilka interesujących pozycji. Tylko, że to opracowania wybitnie teoretyczne i trudno nauczyć się z nich grać.

A przecież chodzi tylko o to, by umieć zagrać nie z zapisu nutowego tylko z zapisu harmonii. Coś co nazywam grą na funtach, wstępem do improwizacji. Spróbuję coś o tym napisać, ale mam lenia.

goral09

Byłoby świetnie Teddy Smile

Aabersold wydał całą masę tych zeszytów. Rozumiem, że zaczynamy od pierwszego ale na nim nie kończymy?

CHESTER

Żubr skale bebopowe z pozoru wydają się być łatwe ale tylko nieliczni byli jej mistrzami. Zauważ że w skali bebopowej jak zagrasz co drugi dźwięk tej skali to powstaje akord zmniejszony czyli równocześnie będący substytutem dominanty.

goral09 na angielskich stronkach i forach jest dużo rzeczy i trzeba niestety skakać bo nie ma jednego źródła w którym jest wszystko. Trzeba poznać różne szkoły aby opracować dla siebie tą optymalną. Jazz to głównie znalezienie sposobu na siebie - sposobu myślenia oraz opracowania jak najlepszych metod rozumowania i biegłego poruszania się między skalami. Najważniejsza sprawa to ciągłe wracanie do podstaw czyli ogrywanie skal i akordów podstawowymi jak ja to mówię pierwotnymi dźwiękami a dopiero potem dodawanie dźwięków czyli szukanie i uczenie się substytutów i ich świadomego łączenia. Cholernie ciężka praca dlatego tak dużo ludzi rezygnuje albo pozostaje przy tak zwanym klepaniu lub graniu wrytych na pamięć solówkach to nie ma się ni jak do prawdziwego jazzu. Fajnie by było gdyby tutaj był dział od początku co jak z czym i stopniowo by się podwyższało poziom tylko do tego potrzeba więcej ludzi bo każdy ma swój sposób myślenia i wtedy już mamy burzę mózgów.

Jazz to sposób myślenia i nie da się go "grać" według suchych teoretycznych przepisów.

Teddy

Wszystko to prawda, nie zapominajmy jednak, że jazz to nie tylko wyższa matematyka, ale w swojej genezie to muzyka do tańca.
Prosta i wpadająca w ucho. A to tego wystarczy znajomość jednej skali, ze wskazaniem na mol dorycki i opartego na niej akordu. I przede wszystkim swoboda, kreatywność, spontaniczność...
Pomyśleć, że podstawą bebopu jest urzędnik skarbowy....

CHESTER

CHESTER

Teddy

Chyba napisze jakiegoś wstępniaka....
Znajomość harmonii, połączeń, rozwiązań, to oczywiście przydatna rzecz, nie tylko w jazzie.
Ale można zacząć od kilku prostych elementów i już grać.
Wszak nie chodzi o to ile wie głowa, ale ile człek potrafi z tego wykorzystać.

Moje podejście to jak najszybsze wykorzystanie teorii.
Trochę przeraża mnie budowana tu wizja, że by grać jazz trzeba wytłuc co najmniej 32 skale i to każdą od 12 dźwięków....

Spróbuję na tym przykładzie, jak tylko wrócę do domu, więc może w weekend.

Żubr