www.sax.fora.pl

[mirek]

Jak na moje ucho to Pezda dźwięk ma świetny jak na młodziaka... autentycznie rasowy sound, to jest dla mnie najważniejsze.... a reszta to kwestia czasu. Zaraz posłucham tych co wymieniłeś jak znajdę ich na YouTube czy gdzieś tam...

[goral09]

podrzucę tutaj jeszcze jedno nazwisko mojego nauczyciela - Tomasz Wendt. Jestem co prawda nieobiektywny ale uważam, że fajny sound i technika.

[mirek]

Tomasza Wendta każdy zna. Szczęściarz z Ciebie że masz takiego nauczyciela. Jego ojciec to legenda.

[goral09]

No to nawet nie wiedziałem, że Tomek taki znany. Ucieszy się.

Aha, no i jak ktoś jest we Wrocławiu (nawet przejazdem) to Tomek daje lekcje. Ja BARDZO polecam

[CHESTER]

[Żubr]

u wielu jazzmanów słychać te same schematy w graniu - wielu największych grało w podobny sposób do końca np. Szukalski, a chyba nie znajdą się śmiałkowie, którzy nazwą szakala słabym saksofonistą : ) wybitnych saksofonistów idzie poznać po stylu, bo mają własny, który się przewija i we free jazzie i w baladach, bebopie.. cokolwiek by nie grali.


Co do samej muzyki i to jak kto gra, to dochodzi jeszcze do tego kwestia gustu, czy wolisz kiedy dźwięk jest tak wypicowany w ozdobniki, że aż można się zrzygać, czy wolisz rasowe męskie jazzowe brzmienie. Tutaj każdy słucha to co tak na prawdę lubi i każdy ma prawo słuchać i cenić kogo chce

[mirek]

Świetny tekst Chester a i Żubr mądrze daje. Czas na trochę moich głupot... Może się mylę ale moim zdaniem filing (piszę z jednym l jako spolszczone słowo) można poprawić czy powiedzmy się go nauczyć, ale to nigdy nie będzie to co filing wrodzony a taki mają moim zdaniem tylko czarni ale też nie wszyscy. Biali też go mają ale w znacznie mniejszy stopniu. Nie znam białego trębacza, który miałby choćby zbliżony filing do Milsa Davis'a. Nie znam białego saksofonisty, który miałby choćby zbliżony filing do np. Johna Coltrane'a czy Kennego Garretta. Jaki biały zespół zagra tak blusa jak czarni? Nie znam białego basisty, który miałby choćby zbliżony filing do genialnego Marcusa Millera...itd. Nie wiem może jestem jakiś pogięty ale muzyka czarnych ma to coś co u białych występuje w znacznie mniejszym stopniu, coś co mnie bardzo kręci. Jest taki biały perkusista, nazywa się Dave Weckl. Dla wielu geniusz perkusji. Facet jest technicznie autentycznie niewiarygodny. Ale dla mnie przypomina maszynę. Sorry ale fajerwerki techniczno-rytmiczne nie zawsze oznaczają dobry filing. To jest dobry przykład muzyka który gra rozumem/umysłem a nie sercem/duszą.... Coś jakby przerost formy nad treścią. Nie twierdzę że to jest zła muzyka, jest świetna... ale ja wolę tych co grają sercem/duszą....

[goral09]

A Chet Baker?! Wg mnie lepszy trębacz jak Miles Davis.

Z saksiarzy, Joel Frahm?

[Żubr]

to prawda Baker świetny trębacz. Z białych saksofonistów dodał bym jeszcze Chrisa Pottera ( polecam np. High Noon, albo całą płytę Gratitude) z Polaków Szukalski, czy Baron - oni byli biali, ale filing mieli... : ) kolejny Polak - Komeda. Mega mózg jazzowy. z bluesmenów - Jarek Śmietana.

Czarni mają to coś - to nie ulega wątpliwości, ale trzeba też wiedzieć, że np Charlie Parker i wielu czarnych jazzmanów uczyło się jazzu od niewidomego, białego pianisty.. : )

[CHESTER]

Szukalski się rozwijał ciągle starał się nadążać za nowościami. Miał swój styl ale z biegiem czasu człowiek już nie radzi sobie tak dobrze technicznie jak kiedyś wiadomo - jego muzyka zawsze miała, ma i będzie mieć dusze Co do Milesa Davis'a on nie był wirtuozem i nikt go za takiego nie uważał, na początku swojej kariery dosyć często zdarzało mu się wysypać w improwizacji albo zagrać złą nutę. Z wiekiem się wyrobił i czuł muzykę całym sobą ale nie szalał tak technicznie jak John Coltrane. Komeda też nie był wirtuozem ale miał niesamowity filling i to dało nam świetny materiał do dalszego rozwinięcia przez innych pianistów i muzyków. Kiedyś uczono się na słuch - ja się tak uczę. Nie mam w domu ani jednej kartki z nutami - można powiedzieć że już zapomniałem jak wyglądają nuty i powiem wam że lepiej się zapamiętuje na słuch niż analizuje na papierze. Podstawą według mnie jest skala chromatyczna która w niesamowity sposób zagęszcza fakturę i pozwala uzyskiwać nieoczekiwane pełne kolorytu zwroty. Są też inne skale wiadomo ale to przeważnie różnica jednego lub paru składników względem podstawowej skali. A wy które skale uważacie za najlepsze na dobry początek do opanowania?

[Teddy]

Ależ Pan zadał temat....
Jak po moim uważaniu, w piątkowy wieczór, to skala bluesowa.

[Żubr]

Chromatyka jest fajna, ale też trzeba umieć jej używać żeby nie przedobrzyć. Ogólnie branie wszystkiego na słuch jest bardzo jazzowe i generalnie.. na pewno dużo daje do jazzu. Co do skal to ja tam się nauczyłem tylko dur i moll i w zasadzie wystarcza na teraz i to chyba podstawa jest + chromatyka

zgadzam się co do Szukalskiego. Rozchorował się już na stare lata.. ale tak jak mówisz, ta jego muza miała, ma i będzie mieć duszę. Szczególnie płyty z czasów młodości.. polecam Winobranie z Namysłowskim. Co oni tam wyprawiali, to nie mam słów

[Teddy]

W chromatyce nie ma muzy, czy duszy. A dur, czy moll już ją posiada.
Chromatyka przydaje się do ozdobników i potrzeba starań (artykulacja, zmiana tempa) by zrobić z niej muzę. A muzę można zrobić na paru dźwiękach i nie trzeba lecieć szybkostrzelnie po harmonii, jak w Giant Steps.

[Żubr]

hmmm do ozdobników, ale i np. jak chcesz wprowadzić dodatkowe napięcia do solówki. Szybkostrzelnie nie trzeba, ale fajnie by było umieć


jeszcze co do Komedy - wg mnie to był geniusz. Wielki mózg jazzowy. Umarł tak młodo - co by było, gdy by żył dalej ? można gdybać, ale jak dla mnie jazz był by inny

[CHESTER]

chromatyka przydaje się też do przesuwania fraz, motywów, akcentów tak żebyśmy mogli się na przykład zgrać z pianistą w jednym momencie.