www.sax.fora.pl

Greg1

Spróbuję zatem tercjami 3 5 7 9 oraz z patterns Johna Coltrane, które zdobyłem (a właściwie miałem gdzieś głęboko schowane). Myślę, że ładnych kilka miesięcy mi to zajmie, a potem może pentatonika albo blusowa.
Mam jeszcze pytanko techniczne czy rozgrzewkę dobrze jest robić na samym ustniku? Jeśli tak? To czy próbować utrzymywać dźwięk najniższy czy ten który wydaje się najgłośniejszy? Słyszałem, że to dobra metoda do poprawy brzmienia, ale czy rzeczywiście ja stosujesz mając już ukształtowane brzmienie?

ArcusDi

Teddy

Śledząc powyższe - zaleciłem jednak lekturę pierwszego zeszytu Aebersold.
W szczególności o tym jak ćwiczyć, o proporcji pomiędzy ćwiczeniami a próbami własnej interpretacji przekazywania emocji.
Można doktorat zrobić z teorii bez umiejętności zagrania własnej frazy.
Tak wygląda większość współczesnego „jazzu” - powtarzane w kółko oklepane patery, wyświechtane licki.
Co komy z takiej znajomości języka jazzu, jak nie potrafi wypowiedzieć jednego własnego zdania, tylko cytaty...

ArcusDi

Teddy

Piszesz z tak duża zawartością, że potrzebuję kilka dni czytania, by w końcu przeczytać ze zrozumieniem, choć nie zawsze mi się to udaje.
Oczywiście jazz jest językiem, tak jak muzyka jest językiem w szerszym rozumieniu, albo bebop w tym rozumieniu zawężonym.
Chodzi mi o to, że sama nauka języka to jedno, a nauka wyrażania się w tym języku to drugie. I obie te umiejętności (języka i wyrażania) powinny być budowane równolegle.
Tak jak z teorią i praktyką. Trochę teorii i zaraz próba wykorzystania jej w praktyce. Poznać parę słów i próbować już rozmawiać z użyciem tych słów.
Znajomość skali bluesowej już wystarczy by pograć sobie molowego bluesa. I nie chodzi mi o wyuczenie się 100 paternów na skali bluesowej, czy 1000 licków. Już na tych 6 dźwiękach skali można próbować budować własny przekaz.
Jak dzieci, które znają tylko kilka słów, ale już potrafią je wykorzystać by się porozumieć.

ArcusDi

robię sobie tylko jaja Very Happy

Greg1

Proponuję zakończyć już te dyskusję, ponieważ robi się już bełkot.
Dziękuję wszystkim, a szczególnie Tadeuszowi za cenne uwagi.