www.sax.fora.pl

[jaro3220]

ha a mój gdy o to pytałem to zawsze sie śmiał i mówił. że głupot na forum sie naczytałem.

[Ludwik]

Musimy rozróżnić dwie sprawy dźwięk klasyczny, a dźwięk rozrywkowy. Zadęcie klasyczne jest bardziej stabilniejsze niż rozrywkowe wynika to z potrzeby brzmieniowej jak sobie wyobrażacie zagrać np. koncert Głozunowa na luźnej wardze, metalowym ustniku itp?! W muzyce klasycznej potrzebna jest perfekcyjna intonacja gdzie saksofon sam w sobie jest trudnym intonacyjnie. Dlatego to zadęcie musi być stabilniejsze i bardziej kontrolowane. Atuty brzmieniowe też są inne. Muzyka klasyczna wiąże się z okrągłym ciepłym brzmieniem pełnym alikwotów, ale nie może być to brzmienie krzyczące i ostre... Nie zgodzę się z Wami, że w szkole muzycznej uczą brzydkiego płaskiego brzmienia, a jeśli tak uczą powinni ich wylać na ...... dźwięk jazzowy ma inne atuty powinien być jaśniejszy pełniejszy oczywiście w zadęciu zmienia się trochę biorąc ustnik metalowy o dużym odchyleniu nie zagramy zadęciem klasycznym ponieważ zacznie nam piszczeć, a o intonacji wogóle nie ma mowy... dlatego układ dolnej wargi nieco się zmienia. Ale na litość nie możemy ganić zadęcia "klasycznego" poprostu jest ono wykorzystywane w innej muzyce i jeśli ktoś twierdzi, że jest ono płaskie i się na nim męczy to tak naprawdę nigdy poprawnie chyba nie grał na tym saksofonie... jakaś tandetna amatorszczyzna

[Teddy]

Pisałem coś o płaskim dźwieku i śpieszę wyjaśnić.
"Płaski dźwięk" odnosiłem do zadęcia wadliwego (w którym stroik dociska się dolnymi zębami).

Osobiście pozostaje na stanowisku, ze zadęcie saksofonowe jest jedno. Różnica dotyczy dźwięku, jakiego szukamy.
Tu zgadzam sie w 100% z Ludwikiem. Dżwięk dzielimy zazwyczaj na klasyczny i rozrywkowy (jazzowy bo nazwa jest cool). Ale szersza prawda jest taka, ze każdy poszukuje własnego dźwięku. Układ zadęcia (cały czas będę twierdził, że jednego) będzie nieco inny dla dźwięku klasycznego (mocniejszy i stabilniejszy) i inny dla rozrywkowego. Oczywiście dużo wiekszy ma wpływ uklad ustnik-stroik.
Obiecałem sobie nie publikować moich nagrań, ale spróbuję pokazać różnicę, jak ona wyglada w moim rozumieniu.

Ten sam dźwięk g1:
Próba dźwięku klasycznego, Yanagisawa A992, ustnik Vandoren AL3, stroik niebieski Vandoren 3,5:
[link widoczny dla zalogowanych]
Próba dźwieku rozrywkowego, Jupiter JAS-869SG, ustnik metalowy Link 7, stroik niebieski Vandoren 2:
[link widoczny dla zalogowanych]

W moim rozumieniu gram tym samym zadęciem (saksofonowym). Różnica nacisku dolnej wargi, nacisk ten zreszta różny jest dla różnych dźwięków. Zresztą gdybym przycisnął dwójkę tak jak trzymam 3,5 to zatkałbym ustnik
Ogólnie szukam dźwięku klasycznego i nie tylko wynika to z faktu, ze douczam się w szkole muzycznej

[jacob13th]

Odgrzebuję temat, ale mam pewne wątpliwości odnośnie zadęcia.

Od dłuższego czasu gram z wywiniętą wargą, a przynajmniej tak myślę, w każdym razie, na pewno nie jest ona założona na zęby. Jednak stwierdzam, że w dużej mierze napięcie wargi lub jej odpowiednie rozluźnienie wpływa na intonację w górnym/dolnym rejestrze instrumentu.
Idąc dalej tym tropem, mam spore problemy z osiągnięciem skrajnych dźwięków - b, h oraz f3, fis3, o altissimo nie wspominając.

Z tego, co wyczytałem w którymś z tematów odnoszących się do zadęcia, wywnioskowałem, że jest to błędne, że powinno się grać z poluzowaną wargą i regulować intonację przeponą. Problem w tym, że pracując samą przeponą nie jestem w stanie regulować intonacji dźwięku, zarówno na saksofonie, czy to ćwicząc na fajce, bądź samym ustniku.

Myślę, że w kwestii przepony wszystko jest w porządku, gdyż nie miałem problemów we wcześniejszych latach w muzycznej (ukończyłem I stopień w klasie oboju), ani też w kwestii wokalu i podparcia głosu.

Druga sprawa, która mnie mocno dręczy, to 'uszczelnienie zadęcia' i kwestia krtani. Zwykle grałem w taki sposób, aby usta jak najbardziej naturalnie się układały i nie miałem problemów z uciekającym powietrzem. Z wypowiedzi na forum wywnioskowałem, że powinno się ściągać kąciki ust blisko ustnika i dmuchać 'ciepłym powietrzem'. Jednak, gdy próbuję tak grać, na policzkach robią mi się 'bąble' (nie umiem tego nazwać, patrząc w lustro wyglądam niczym chomik w trakcie posiłku).

Bardzo proszę Was o jakieś wskazówki, dotyczące prawidłowego zadęcia. Jak ćwiczyć, aby osiągnąć poprawne zadęcie.

[bmvip]

[Teddy]

Na saksofonie gra się zadęciem saksofonowym. Można mówić o jego odmianach, ale zawsze to jest saksofonowe. Doświadczenia z innych instrumentów są przydatne, ale tych, szczególnie z techniki gry, nie należy przenosić bezpośrednio.

[jacob13th]

Dziękuję Tadeuszu za tak obszerne rady
Czy mógłbyś mi polecić jakieś ćwiczenia na pracę przepony i krtani?

Wracając jeszcze do sprawy szczelności, czasem, po dłuższej grze, kiedy starałem się grać najgłośniej jak potrafię zdarzało mi się nie trzymać szczelności i zwykle uciekało wtedy bokami. I z tej retrospekcji nachodzi mnie kolejne pytanie. Gdy mam możliwość, staram się rozgrywać na długich dźwiękach granych ff. Często dochodzę jednak do momentu, kiedy dźwięk już nie może stać się głośniejszy, pomimo moich usilnych starań. Czy ma to jakiś związek z ciśnieniem powietrza?

A jeszcze taka kwestia - ciśnienie a głośność. Czy krtanią mam regulować ilość przepływającego powietrza?

[bmvip]

[jacob13th]

FF doradził mi stary kapelmistrz, stary jazzman, który w cyrku przegrał pół swojego życia. Jako ciekawostkę o nim, mogę napisać, że grając chałtury grywał również na klarnecie stosując zadęcie saksofonowe.

bmvip: Przepraszam, ale nie rozumiem, co to znaczy 'odpalać dźwięki z przepony'. Chciałbym wypracować poprawne zadęcie, ale kogo nie poproszę o pomoc to rzuci tylko hasłem. Tak samo odnośnie alikwotów, ile alikwotów powinienem uzyskać od każdego dźwięku? Obecnie na dźwiękach B-H jestem w stanie uzyskać alikwot brzmiący 2 oktawy wyżej, od C w górę już mam z tym problem.

EDIT: Ok, widziałem Twój post, wedle którego powinno być minimum po 4, a od d po 3. Będę ćwiczył

[bmvip]

[jacob13th]

Czyli odpalanie z przepony, to wydobycie dźwięku za pomocą strumienia powietrza, bez ingerencji języka.
Chyba zdecyduję się na lekcję z jakimś saksofonistą, bo wtedy mógłby ocenić wprost poprawność mojej gry. Oczywiście wiem kogo unikać

[Teddy]

Nikogo nie unikaj - czerp wiedzę od wszystkich

Ostatnio staję się zwolennikiem "świadomego saksofonisty" - cokolwiek to znaczy.

Na wyrabianie przepony pomagają wszelkie ćwiczenia z "dziurami": dziurawy saksofon, długie dźwięki na lewą rękę podczas których prawą rozszczelniamy układ wokół ustnika. Ważne jest, by to robić zarówno z napełnionymi płucami na maksa jak i na końcu wydechu, znaczy w jednej i drugiej sytuacji utrzymywać ciśnienie.

Moim Mistrzem pracy krtanią jest Kris7, posłuchaj jego klezmerskiego klarnetu... Tu może być kłopot, bo moim ulubionym ćwiczeniem na rozciąganie krtani jest altissimo na długich dźwiękach, a te Ci nie palą.
Może ćwiczenia alikwotów, o których pisze Bmvip będą lepsze - ale tu konieczna jest ta świadomość. Większość wyższych alikwotów wymaga zaciśnięcia, a tego nie chcemy ćwiczyć. Myślę, że ten drugi alikwot "oktawowy" (pierwszy alikwot to nazwa dźwięku podstawowego) będzie dobrym ćwiczeniem. Też jest trudny (trzeci jest dużo łatwiejszy), ale można zacząć z klapą oktawową, a jak zabrzmi to ją zamknąć. I utrzymać. Bawię się w naukę nurkowania - tu fizjologia podpowiada, że ze spadkiem ilości powietrza w płucach następuje samoistne zaciskanie krtani. Ten zacisk próbujemy pokonać trzymając dźwięk jak najdłużej.

Zauważ, że ćwiczenie alikwotów jest przeciwieństwem ćwiczeń "z dziurawym saksofonem" - krtań i przepona - dwie przeciwności - jak ogień i woda.

Właściwie to powtarzam się za Mirkiem. Ale co poradzę, gdy on ma racje?

Przeraża mnie powszechne nierozumienie sensu ćwiczenia "długich dźwięków". To nie ćwiczenie siłowe, do wywrócenia płuc na zewnątrz (była o tym dyskusja), czy wyciśnięcia największej ilości fff. To ćwiczenie na kontrolę i precyzję tej kontroli. Jest taki temat o długich dźwiękach - próbujmy go rozwijać.

"Odpalenie z przepony" - dzięki Bmvip - początek dźwięku to moja ostatnia pasja. Założyłem temat o początku dźwięku - próbujmy go rozwijać.

I muszę dodać najważniejsze:
By te wszystkie ćwiczenia krtani, przepony, łokcia, pięty,,, nie zabiły radości, jaka daje gra na saksofonie. Nie musi być doskonała. Wystarczy fun

[bmvip]

Dokładnie tak jak Teddy napisał ćwiczenie długich dźwięków to nie kulturystyka, a praca nad idealnym brzmieniem i idealną intonacją, to tzw wydmuchanie sobie każdego dźwięku. Co do alikwotów nie chwaląc się udaje mi się wydobywać ich 5 ale co ciekawe nie na każdym ustniku i nie na każdym saxie, w moim pojęciu to dobry test dla ustników i rur. Druga sprawa by te alikwoty wydobywać z jak najmniejszą ingerencją w dociskanie stroika, a tylko i wyłącznie poprzez zwężanie strumienia powietrza.
Ja ostatnio pracuję nad wygrywaniem melodii na samych altissimo, a jak dobrze idzie to dokładam altissimo+growling.

[jacob13th]

Dziękuję za obszerne rady
Od jutra rozpocznę pracę nad ich wdrożeniem
Będę ćwiczył alikwoty, rozluźnienie aparatu. Może z czasem dojdą altissimo. 'Dziurawy saksofon' już znam, jedynie zastanawiam się, czy istnieje możliwość zagrania cis2 i c2 oktawę niżej.
Moim małym problemem jest to, że na w pełni rozluźnionym aparacie potrafię zagrać dźwięki gdzieś w okolicach e2. Im wyżej, tym bardziej zaczynam grać dźwięki zaniżone - a z nawyków obojowych mam kompleks intonacji - jak coś jest nieczysto, to mi 'uszy więdną' - i pewnie stąd korekta intonacji ustami.
Wiem, że w muzyce liczy się fun, ale wychodzę też z założenia, że jak coś robić to na jakimś poziomie, a nie byle jak.
Napiszę, jak będą postępy

[Teddy]

Pisałem na Forum jak uczyć się altissimo, może gdzieś to znajdziesz.
Celem "dziurawego saksofonu" jest ćwiczenie siły przepony i praca krtani - tu nie chodzi o zagranie konkretnych dźwięków.
Intonacja przede wszystkim. Korygujemy ją aparatem, co wcale nie znaczy, że aparat ma być zawsze rozluźniony. Z zaciskaniem nie ma problemu, to fizjologia, problemem jest rozluźnianie i otwieranie krtani - dlatego to ćwiczymy.